ليكو، تك‌بيتي است در وزن هجايي كه با همراهي ساز سروز يا سرود (قيچك)
خوانده مي‌شود. شعري نامكتوب كه سينه به سينه در ميان قوم بلوچ جاري است. ليكو را
پرواي شكل‌گيري از واژگان ادبي نيست؛ واژگان ليكو همان كلمات گفتگوي‌اند كه بي هيچ
آداب و ترتيبي بر زبان مي‌گذرند. كلمات، مشروعيت حضور خود در شعر را از تكرار در
زندگي و هم‌سخني مردم مي‌گيرند. ليكو، بيان جريان زندگي است و هر لحظه در آن مي‌توان
منتظر حادثه‌ا
ي تازه بود. حوادثي آشكار و بعيد كه گاهي درك رابطه مضامين دو مصراع
را با سختي مواجه مي‌كنند و بدون آگاهي از واقعيت فرهنگ و زندگي در بلوچستان نمي‌توان
توجيهي براي دوري مصراع‌ها از هم‌ديگر يافت. عشق، سرمايه اصلي ليكوست. به همه
وجدها، سركشي‌ها، دلواپسي‌ها و سركوب‌شدگي‌هايش. اشارات عاشقانه ليكو چنان صريح
است كه هرگونه پندار كنده شدن از زمين را از ما مي‌گيرد.
نويسنده: منصور مومني
قطع: رقعي
نوع جلد: شوميز
ناشر: مشكي
زبان: فارسي
نويسنده: منصور مومني
قطع: رقعي
نوع جلد: شوميز
ناشر: مشكي
زبان: فارسي
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر